Μια Χούφτα Ηλίθιες Σκέψεις Περί Καπνίσματος

Καλησπέρα, φίλε αναγνώστη. Πολύ κουλτούρα είχε πέσει με τις τελευταίες δημοσιεύσεις. Με αυτήν εδώ θα αλλάξουμε, κάπως, το κλίμα. Θέλω, καταρχάς, να σου πω ότι τα κειμενάκια διαβάζονται καλύτερα υπό τη μουσική υπόκρουση που τους έχω βάλει -εξάλλου, υπό αυτούς τους ήχους τα έγραψα... Επίσης, θα ήθελα να σου ανακοινώσω εκ των πρωτέρων ότι η επόμενη ανάρτηση -σου το υπόσχομαι- θα είναι κάψιμο εγκεφαλικών κυττάρων. Δεν έχω ιδέα τι θα πραγματεύεται. Απλά θα βάλω τα δυνατά μου να είναι κάψιμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται... Just a reminder to myself.

Τώρα, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση. Καπνίζεις; Γνωρίζεις ότι από την πρώτη του περασμένου Ιούλη απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους; Θυμάμαι σαν σήμερα όλους τους υπαλλήλους στα μαγαζιά που είχα πάει την αποφράδα εκείνη ημέρα -αλλά και κατά τη διάρκεια των ΔΥΟ (2) επόμενων ημερών- να είναι τρομοκρατημένοι. Να σε κοιτάζουν με την άκρη του ματιού τους, ακίνητοι, βλοσυροί, να περιμένουν ωσάν επίδοξοι κυνηγοί που στήνουν ενέδρα στο θήραμά τους. Όταν έκανες ότι έβαζες το χέρι στην τσέπη του πουκαμίσου, έκαναν το πρώτο πλάγιο βήμα προς τη μεριά σου. Βέβαια, το «Συγγνώμη, αλλά απαγορεύεται το κάπνισμα. Ο νέος νόμος…» ερχόταν μόνο μετά την πρώτη τζούρα: αυτές ήταν οι εντολές βλέπετε. Κάπου στο 6ο δευτερόλεπτο του επόμενου video θα δείτε κάτι ανάλογο για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω. Βέβαια, θα πρέπει να περιμένετε στωικά να περάσουν τα πρώτα 5 δευτερόλεπτα, αλλά έτσι είναι η ζωή.

Τρεις μέρες αργότερα ανακάλυψα ότι η καφετέρια όπου πήγαινα να βλέπω αγώνες με την παρέα μου δεν ήταν αυτό που νόμιζα ότι ήταν. Έκανα λάθος όλα αυτά τα χρόνια… Ήταν ημιυπαίθριος χώρος! Κι εγώ που πήγαινα εκεί απλά για να δω μπάλα… Που να ήξερα ο άμοιρος ότι υπήρχε μια όαση, μια απόδραση στην εξοχή, μέσα στα πυκνοκατοικημένα Πετράλωνα! Από τούδε και στο εξής θα πήγαινα να απολαύσω τη φραπεδιά μου στην ύπαιθρο (βέβαια δεν ήμουν σίγουρος για το ποιο μισό ήταν η ύπαιθρος και ποιο ο εσωτερικός χώρος, αλλά από την άλλη ποτέ δεν ήμουν καλός με τα αρχιτεκτονικά) διαβάζοντας την εφημερίδα μου και ερμηνεύοντας τα σχήματα που έπαιρναν τα σύννεφα. Τι ωραία που θα ήταν η ζωή! Που και που έκανα τη σκέψη ότι σίγουρα αυτή η ύπαιθρος θα βρισκόταν κάπου στα Ιμαλάια: μόνο εκεί υπάρχει ένα τόσο πυκνό στρώμα ομίχλης και πάχνης να καλύπτει τα πάντα κάνοντας δύσκολη ακόμα και την αναπνοή.

Πέρα από την πλάκα, οι εταιρείες κράτησαν τα λάβαρα της αντικαπνιστικής εκστρατείας ψηλά. Διαμόρφωσαν ειδικούς χώρους για να μαντρώνουν τους κακούς καπνιστές ώστε εμείς οι υπόλοιποι να μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθεροι στους υπόλοιπους χώρους αναπνέοντας μόνο το καθαρό μείγμα φτηνού αποσμητικού και καυσαερίου. Καθώς καθόμουν το καλοκαίρι στο γραφείο μου, έκανα κάποιες σκέψεις… Θυμάσαι που όλοι σου έλεγαν ότι το κάπνισμα το ξεκινάς στην τριήμερη; Ή ότι το κάπνισμα το ξεκινάς στο στρατό; Ε, λοιπόν, η νέα τάξη πραγμάτων όριζε ότι το κάπνισμα θα ξεκινάει με τον πρώτο μισθό…  Όλος ο καλός ο cool ο κόσμος βρισκόταν στους χώρους των καπνιστών –όπου και τα γκομενάκια ήταν περισσότερα καθότι οι γυναίκες καπνίζουν περισσότερο- ενώ εσύ καθόσουν μόνος σου στην καφετέρια καθαρίζοντας το μήλο σου. Εντέλει, αυτοί που απομονώνονταν ήμασταν εμείς! Άσε που δούλευες και περισσότερη ώρα... Οι άλλοι έβγαιναν που και που για να κάνουν ένα τσιγάρο στα γρήγορα –ο προϊστάμενος ήταν και αυτός καπνιστής και τους καταλάβαινε… Πουτάνα κοινωνία!

Τα ψωμιά σας, όμως, είναι μετρημένα, καπνιστές! Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου to the rescue! Όπως δήλωσε η ίδια στη βουλή πριν λίγες μέρες, τα μέτρα θα είναι σκληρά, ο νόμος θα εφαρμοστεί αμείλικτα και όλες οι τρύπες του θα μπαλωθούν. Θα σας δείξω εγώ! Θα δείτε τι θα πάθετε! Πάλι καλά που η πολιτεία, για ακόμα μια φορά, είναι στο πλευρό μου...

Θέλω, τώρα, να φανταστείτε έναν άνθρωπο από το πολύ μακρινό μέλλον. Φανταστείτε τον σκουρόχρωμο, με πυκνά μούσια και πράο βλέμμα. Δε θα παίξει αυτή η περιγραφή κάποιο ρόλο στην ιστορία μας, απλά θα δώσει ένα κύρος στην όλη εικόνα που δημιουργούμε. Το λοιπόν, αυτός είναι από το τόσο μακρινό μέλλον που στη κοινωνία όπου μεγάλωσε -εκτός του ότι κανείς δε γνωρίζει καν τι εστί «κάπνισμα»- κατάφεραν να φτιάξουν και τις κλασικές κλισέ μηχανές του χρόνου. (αυτά τα δύο γεγονότα είναι άσχετα μεταξύ τους φίλε αναγνώστη, προς αποφυγή παρεξηγήσεων) Ο φίλος μας αυτός από το μέλλον, ας τον πούμε Αναξίμανδρο (οι ΕΛ έχουν ήδη γυρίσει από το Σείριο μέχρι τότε), έρχεται στο δικό μας παρόν. Το 2010. Και βλέπει το 70% του πληθυσμού να ρουφάει κάτι χάρτινους κυλίνδρους και να βγάζει καπνό από το στόμα και τη μύτη του. Το ποσοστό το βάλαμε έτσι φουσκωμένο-φουσκωμένο για να τονίσουμε το προς απόδειξη. Εν πάση περιπτώσει, θα παραξενευτεί οπωσδήποτε. Ελάτε στη θέση του. Το ίδιο θα κάνατε κι εσείς ε; Προφανώς ο Αναξίμανδρος θα ρωτήσει κάποιον τι είναι αυτό το πράγμα και γιατί το κάνουν όλοι… Θα μάθει ότι αυτό ηρεμεί τους ανθρώπους. Τους ξεκουράζει. Έτσι θα του πουν πολλοί δηλαδή. Στη συνέχεια, όμως, θα ανακαλύψει ότι στην πραγματικότητα απλά δεν ηρεμούν και δεν ξεκουράζονται χωρίς αυτό. Ότι δεν μπορούν να κάτσουν κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο για πολύ ώρα δίχως τσιγάρα... Θα πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να βγουν έξω να καπνίσουν. Θα ανακαλύψει ότι η γεύση και η όσφρησή τους είναι εξασθενημένες. Θα ανακαλύψει ότι σκορπούν πάμπολλα λεφτά για αυτή τη συνήθεια –και δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς.

Κάπου εδώ θα σταματήσω την "παραβολή" γιατί το κείμενο  θα γίνει ένα νερόβραστο, politically correct κήρυγμα, από αυτά που έχεις βαρεθεί να ακούς. Κάθε άλλο, όμως: στην πραγματικότητα, ποσός με ενδιαφέρει αν καπνίζεις ή όχι. Δεν πα να κόψεις το κεφάλι σου! Είτε είσαι κανονικός καπνιστής, είτε καπνίζεις «που και που». Απλά, έχει φάση ώρες-ώρες να παρατηρείς την ανθρώπινη χαζομάρα: Η πλειοψηφία του πληθυσμού κάνει μια πράξη που, επί της ουσίας, δεν της προσφέρει τίποτα. Γάμα τα αρνητικά, ας μην τα λάβουμε υπόψη. Το θέμα είναι ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΘΕΤΙΚΟ. Και αν υπάρχει, να μου το επισημάνετε να το μάθω. Η ψυχολογία της μάζας, το wannabe και ο δηθενισμός στην πιο αγνή έκφρασή τους. Μια καθολική ανούσια πράξη. Και το λέει άνθρωπος που ξέρει από δηθενισμό –κοτζάμ blog κάθισα και έφτιαξα, τι πιο δήθεν από αυτό; Πίσω στο θέμα μας… Ας κάπνιζες κατιτίς πιο "παράνομο" βρε αδερφέ. Δε θα σου έλεγα τίποτα. Φτιάχνεις κεφάλι. Κάνεις κάτι, πέρα από μια τρύπα στο νερό.

Σε αυτό το σημείο θα σας πω για τις όμορφες νομοθεσίες της Ολλανδίας... Το κάπνισμα απαγορεύεται. Προφανώς. Πας σε clubs και η ατμόσφαιρα είναι εντελώς καθαρή. Αλήθεια σου λέω, πρωτόγνωρο πράγμα! Γυρνάς σπίτι και δε βρωμάς κάπνα από την κορυφή ως τα νύχια! Στα coffee shops, όμως, την κύρια τουριστική ατραξιόν του Amsterdam, επιτρέπεται το κάπνισμα μπάφου… αλλά όχι του απλού καπνού. Αν σε δουν με Marlboro αντί για πεντάφυλλο την έκατσες με άλλα λόγια. Μάλιστα κυκλοφορεί το urban legend ότι έχει επιβληθεί πρόστιμο σε άνθρωπο που κάπνιζε επειδή είχε ανακατέψει τον μπάφο με κανονικό καπνό στο στριφτό του!

Οι περίεργες νομοθεσίες υπάρχουν και αλλού. Δεν περιορίζονται στις Κάτω Χώρες. Στο Arkansas, για παράδειγμα, είναι παράνομο να προφέρεις λάθος το …Arkansas. Και ΟΧΙ, φίλε αναγνώστη, δεν προφέρεται όπως διαβάζεται! Που κολλάει αυτό; Πουθενά.