Πως;

Υπάρχει σωρεία θετικών συναισθημάτων, άξια να τα κυνηγήσει κανείς μέχρις εσχάτων.

~Μπορεί να αισθάνεσαι αγαπημένος. Την ανείπωτη γαλήνη που σου προσφέρει το γεγονός ότι η ύπαρξή σου κρίθηκε από ένα άλλο άτομο άξια αφοσίωσης που διαρκεί χρόνια, ή μια ζωή.

~Μπορεί να αισθάνεσαι δικαιωμένος. Τη δυναμική ικανοποίηση ότι αυτά τα οποία υποστήριζες και αυτά για τα οποία αγωνιζόσουν, όντως έχουν νόημα, επιβεβαιώνοντας έτσι την ύπαρξή σου.

~Μπορεί να αισθάνεσαι ικανός. Την αυτοπραγμάτωση που σου προσφέρει το συναίσθημα ότι έχεις τη δύναμη να πορευτείς με τα δικά σου εφόδια. Τίποτα δεν πρέπει να σε τρομάζει.

~Μπορεί να αισθάνεσαι σωστός άνθρωπος. Η ανιδιοτέλεια, ο αλτρουισμός, η προσφορά αγάπης σε γεμίζουν τόσο που δεν πρόκειται να αποζητήσεις τίποτα ως αντάλλαγμα.

~Μπορεί να αισθάνεσαι αποδεκτός. Μια γενική αποδοχή, μια συνεχής επιβράβευση της οντότητάς σου με φιλικά χαμόγελα και στήριξη στα δύσκολα, ένας συνεχής θαυμασμός προς το πρόσωπό σου.

Και όμως, πως εξηγείται ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευδαιμονία από το να αισθάνεσαι απλά τυχερός; Αυτή η μιαρή αίσθηση της άκοπης ευτυχίας που προέρχεται, υπό μια έννοια, μεταφυσικά από εσένα. Ίσως τη δικαιούσαι, ίσως όχι. Όμως είναι η μόνη που σε κάνει να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια. Πως;