Υπάρχουμε Κι Εμείς

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι με μεστή σκέψη παίρνουν τις σωστές αποφάσεις για τη ζωή τους και εμμένουν σε αυτές. Αφοσιώνονται. Κάνουν θυσίες, θυσίες πραγματικές, θυσίες που τους πονούν υπερβολικά γιατί είναι πράγματα πολύτιμα σε εκείνους, που υπό άλλες προϋποθέσεις δε θα τα άφηναν ποτέ να χαθούν, όμως τα απαρνούνται με περίσσιο σθένος. Και όλα αυτά προκειμένου να είναι πιστοί στους εαυτούς τους, πιστοί σε όλα εκείνα τα οποία πρεσβεύουν. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, ζωή με τη ζωή, επιτυγχάνουν αξιοθαύμαστα πράγματα. Οι εαυτοί τους είναι πεπαιδευμένοι, τα επιτεύγματά τους βραδυφλεγή.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι από όλα τα αντικείμενα του κόσμου, από όλους τους ανθρώπους, από όλα τα ζώα, τα φυτά, τα λουλούδια, τις μυρουδιές, τους ήχους που τους περιβάλλουν, έχουν ξεχωρίσει κάποια λίγα. Πολύ λίγα. Και αυτά τα αγαπούν, τα νοιάζονται, ενώνουν τους ψυχισμούς τους μαζί τους, τα βοηθούν και βοηθιόνται απ’ αυτά. Μαθαίνουν την ανιδιοτέλεια και γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. Συνειδητοποιούν ότι μόνοι τους σε αυτόν τον κόσμο αδυνατούν να επιτύχουν πληρότητα –και αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα μετριοφροσύνης. Γίνονται ξενιστές της ωφέλειας του σκοπού.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι ξέρουν ότι η ζωή τους δεν είναι παρά ένα στοπ-καρέ σε ένα γιγαντιαίων διαστάσεων σατυρικό δράμα, το οποίο δε θα επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο από την απουσία ή την παρουσία του. Ζουν τη ζωή τους με γνώμονα ότι η κάθε στιγμή που φεύγει δεν πρόκειται να ξαναέρθει. Γι’ αυτό τολμούν τις ανατροπές. Δεν έχουν ενδοιασμό να αδράξουν την κάθε μέρα ανάλογα με το τι προστάζει η καρδιά τους. Δε φοβούνται να εγκαταλείψουν τη σιγουριά της μέχρι τώρα ζωής τους και να ξεκινήσουν μια νέα στα ξένα. Δε φοβούνται να πουν στη γυναίκα πίσω από το ταμείο ότι έχει υπέροχα μάτια και θέλουν να βγουν για καφέ μαζί της. Δε διστάζουν να δώσουν όλα τα λεφτά που έχουν αποταμιεύσει εδώ και χρόνια για να εκπληρώσουν μια παιδική τους τρέλα. Μα πάνω απ’ όλα, δε διστάζουν να ζήσουν ολάκερη τη ζωή τους έτσι, εις βάρος της κάθε ατομικής επιτυχίας/κοινωνικής αποδοχής τους. Υπερνικούν το σφίξιμο στην καρδιά, πλέουν κόντρα στον άνεμο.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι τελειώνουν ό,τι αρχίζουν. Η αναβλητικότητα δεν τους έχει αγγίξει.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι βάζουν τους άλλους πάνω από τον εαυτό τους. Έχουν, με άλλα λόγια, καταφέρει να είναι… άνθρωποι.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι δε νοιάζονται για τη γνώμη των υπολοίπων. Οι πράξεις τους γίνονται με γνώμονα τις δικές τους επιθυμίες και μόνο αυτές.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι ενδιαφέρονται και προβληματίζονται για το κοινό καλό. Αν η εξουσία μια μέρα φορτωνόταν στις πλάτες τους θα είχαν την καλοπροαίρετη βούληση να πάρουν τις σωστές αποφάσεις.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι δεν είναι φυγόπονοι. Ο μόχθος είναι τρόπος ζωής γι’ αυτούς και πηγή υπερηφάνειας.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι δε σπαταλάνε τη ζωή τους ανερυθρίαστα ολημερίς και ολοβραδίς σε πέραν κάθε ορίου ανουσιότητας δραστηριότητες.

Και υπάρχουμε κι εμείς…